Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przegadana i przeintelektualizowana - po stworzeniu tak kapitalnego świata Herbert skupił się na pałacowych intrygach, gdzie całość można zamknąć w 2-3 rozdziałach. Fakt, zawiązana intryga jest dość interesująca, ale pozostała treść to raczej pusta wydmuszka prowadząca do niczego.

Przegadana i przeintelektualizowana - po stworzeniu tak kapitalnego świata Herbert skupił się na pałacowych intrygach, gdzie całość można zamknąć w 2-3 rozdziałach. Fakt, zawiązana intryga jest dość interesująca, ale pozostała treść to raczej pusta wydmuszka prowadząca do niczego.

Napisana w roku 1965, czytana w roku 2018 - kompletnie nie czuć ponad 50 lat różnicy. Niezwykle plastycznie opisany świat, ciekawi główni bohaterowie, interesująco zarysowane strefy wpływów poszczególnych frakcji w uniwersum. Zaimponował mi Herbert, a samą Diunę zamierzam pochłonąć w najbliższych miesiącach.

Edit 2024: Dalej znakomita pozycja w odbiorze. Niemniej, biorąc pod uwagę najnowszą ekranizację - uważam, że filmowa wersja jest nieco bardziej spójna. W książce miejscami są spore przeskoki fabularne.

Napisana w roku 1965, czytana w roku 2018 - kompletnie nie czuć ponad 50 lat różnicy. Niezwykle plastycznie opisany świat, ciekawi główni bohaterowie, interesująco zarysowane strefy wpływów poszczególnych frakcji w uniwersum. Zaimponował mi Herbert, a samą Diunę zamierzam pochłonąć w najbl...

Rozwiń

Zwiń

Tematyka książki ważka. Jak zwykle u Aleksijewicz - autorka pokazuje, jak wielkie sprawy wielkich ludzi odbijają się na niższych poziomach drabiny społecznej, jak bardzo różnorodna jest reakcja na traumatyzujące wydarzenia z przeszłości.
Zabrakło mi w tej książce jakiejś wewnętrznej konstrukcji - wspomnienia są wymieszane tematycznie ze sobą, przez co odbiór całości nieco się rozmywa.

Tematyka książki ważka. Jak zwykle u Aleksijewicz - autorka pokazuje, jak wielkie sprawy wielkich ludzi odbijają się na niższych poziomach drabiny społecznej, jak bardzo różnorodna jest reakcja na traumatyzujące wydarzenia z przeszłości.
Zabrakło mi w tej książce jakiejś wewnętrznej konstr...

Rozwiń

Zwiń

Za mało kosmosu w kosmosie - za to znacznie więcej o naszym miejscu w nim. Interesująca pozycja, miejscami filozoficzna, odwołująca się zarówno do czasów starożytnych jak i dalekiej przyszłości. Niemniej - zbyt rozwodniona, za mało treści w tej "kosmicznej" zupie. Polecam - warto, zwłaszcza gdy ktoś dopiero rozpoczyna eksplorację tej dziedziny wiedzy.

Za mało kosmosu w kosmosie - za to znacznie więcej o naszym miejscu w nim. Interesująca pozycja, miejscami filozoficzna, odwołująca się zarówno do czasów starożytnych jak i dalekiej przyszłości. Niemniej - zbyt rozwodniona, za mało treści w tej "kosmicznej" zupie. Polecam - warto...

Rozwiń

Zwiń

Doprawdy, w całkiem przyjemnych czasach przyszło nam żyć, biorąc pod uwagę, co medycyna potrafiła ledwie 150 lat temu. To, co zawsze najbardziej mnie zaskakuje, to fakt wymuszania zmian oddolnie - przez społeczeństwo (w tym przypadku pacjentów) - wydawałoby się przecież, że za zmianami na lepsze pierwsi powinni optować eksperci w danej dziedzinie.
-1 za formę, nie do końca odpowiadało mi powiązanie historii chirurgii z osobistymi przeżyciami narratora.

Doprawdy, w całkiem przyjemnych czasach przyszło nam żyć, biorąc pod uwagę, co medycyna potrafiła ledwie 150 lat temu. To, co zawsze najbardziej mnie zaskakuje, to fakt wymuszania zmian oddolnie - przez społeczeństwo (w tym przypadku pacjentów) - wydawałoby się przecież, że za zmianami na ...

Rozwiń

Zwiń

Nieco za dużo wątków, książka nie jest tak spójna jak jej pierwsza część. Za to pomysł na Mikuna jest na tyle oryginalny, że z chęcią będę śledził dalej.

Nieco za dużo wątków, książka nie jest tak spójna jak jej pierwsza część. Za to pomysł na Mikuna jest na tyle oryginalny, że z chęcią będę śledził dalej.